Geocaching
Een kabouter hangend aan een tak op vijf meter hoogte, een vogelhuisje met graffiti en een gecamoufleerd fotorolletje. Voor velen zijn het uiterst vreemde voorwerpen in het bos, alleen bij geocachers gaat er direct een belletje rinkelen. Marcel van der Venne legt uit wat geocaching precies is, en waarom De Maashorst de perfecte plek is om het te doen.
Op een koude zaterdagmiddag tref ik Marcel in een van de bosgebieden die de Maashorst rijk is. Waar precies maakt niet eens uit, want geocachen kan werkelijk overal in het gebied. Met een Garmin GPS-systeem en een telefoon in de aanslag beginnen we aan een cache, terwijl Marcel ondertussen over zijn passie vertelt. “Geocaching is eigenlijk een combinatie van een speurtocht en een escaperoom in de natuur.” In de meeste gevallen begint een cache met een coördinaat, waarna je de volgende coördinaten aan de hand van opdrachten en raadsels moet zien te bemachtigen. Doel van het spel is om zo het eindpunt te bereiken en de cache ‘uit te spelen’. Via de speciale Geocaching-app is te zien welke caches in de buurt zijn, welke je al gedaan hebt en welke je nog moet doen. Bovendien is de app handig om te checken of je extra materialen nodig hebt om de cache ta halen, want ook dat hoort soms bij het spel. “Ik heb wel eens met een magneet aan een touwtje gestaan of met een vishengel, dat maakt zo’n cache alleen maar mooi.”
Na een korte introductie start onze wandeltocht over de Maashorst, met als doel om mijn eerste cache ooit te voltooien. Bij het startpunt krijgen we dan ook direct een eerste opdracht: ‘Je staat voor een bord, tel de letterwaardes van de vorm op om het volgende coördinaat te bemachtigen.’ Na een korte rekensom verkrijgen we het volgende coördinaat, waarop we onze tocht vervolgen. “Bij ieder punt wacht ons een soort opdracht waarmee we de volgende locatie kunnen vrijspelen. Dat kan een soort rekensom zijn, maar ook een foto-vraag. Daarin is het spel erg veelzijdig.”
Die veelzijdigheid geldt overigens niet alleen in opdrachten, maar ook in het spelterrein. Geocachen kan namelijk echt overal ter wereld, alleen Marcel is van mening dat we op de Maashorst echt van geluk mogen spreken. “Het is natuurlijk leuk als er tijdens het cachen ook nog wat te zien is, wat dat betreft zijn we hier enorm verwend. De diversiteit aan soorten landschap in dit natuurgebied is ongekend, dat maakt het voor cachers nog mooier om te doen.” Ondertussen onderbreekt Marcel zijn verhaal en wijst hij in een flits naar links. “Kijk, dit is echt een cacherspaadje.” Waar ik in eerste instantie niks zie behalve een dichtbegroeid bos, wijkt Marcel van zijn lijn af om een smal paadje tussen de takken door in te slaan. “Hier is het volgende punt!” Bijna onzichtbaar hangt er een vogelhuisje aan een boomstam. Voor een doorsnee wandelaar is het huisje niet te zien, maar dankzij het coördinaat wist Marcel dat hij hier moest zoeken. “Het mes snijdt zo aan twee kanten. Enerzijds is het hufterproof, anderzijds is het voor cachers een uitdaging om objecten als deze te vinden”, zegt Marcel. Ondertussen opent hij het vogelhuisje en legt hij uit wat er zoal in een checkpoint te vinden is: “Een logboekje, een pen, een stempel en soms ook wat goodies om te ruilen. Het logboekje is hierbij het belangrijkste, want daarmee bewijs je aan de makers dat je echt geweest bent.”
Waar ik nog enigszins verbouwereerd ben van het feit dat ik nog nooit eerder afwist van dit soort ‘geheime schatten’ in het bos, is het voor Marcel al elf jaar een hobby. In die jaren heeft hij dan ook al meer dan vierduizend caches voltooid, maar hij zegt nog lang niet klaar klaar te zijn. “Er komen altijd nieuwe caches bij, en dat is juist het mooie aan geocaching. Bovendien kun je het zo gek maken als je zelf wilt, want niets is verplicht. Het is puur een hobby waarbij iedereen zijn eigen doelstellingen heeft.” Dat er altijd caches bij komen weet Marcel overigens als geen ander, want hij zette zelf ook al de nodige caches uit. Van zijn oprit tot een veertig kilometer lange tocht over De Maashorst, alles kan een cache worden. “Het duurt even om dat allemaal uit te zetten en te onderhouden, maar achteraf hebben er een hoop mensen, inclusief ikzelf, een hoop plezier van.”
Na een korte wandeling vol caches bereiken we het eindpunt van de tocht. Wederom treffen we een vogelhuisje, maar dit keer gaat hij niet zomaar open. Ook Marcel moet even goed kijken: Na wat gefriemel trekt hij twee pinnen uit het huisje, waardoor het dak omhoog gehaald kan worden. “Kijk. Dit bedoel ik dus met escaperoom-achtig, want op het eerste oog lijkt dit huisje gewoon dicht te zitten.” Ondertussen legt een oplettende voorbijganger aan zijn vrouw uit dat we aan het geocachen zijn. Het typeert de opkomende populariteit, die dankzij de coronaperiode alleen maar groter zal worden.
Benieuwd geworden naar geocaching op Maashorst? Kijk voor inspiratie op www.geocachen.nl/.